Ads 468x60px

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Άρθρο/αφιέρωμα στον ιδρυτή της Apple

Ενα παιδί που ήξερε ότι οι γονείς του, τότε, το 1955, μια αμερικανίδα φοιτήτρια και ένας φοιτητής από τη Συρία που αργότερα έγινε καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας, είχαν δηλώσει πως δεν ήταν σε θέση να το συντηρήσουν, με αποτέλεσμα να υιοθετηθεί στη συνέχεια από ένα ζευγάρι στην Καλιφόρνια.


Ο δρόμος προς την Ινδία

Πήγαινε ακόμη στο λύκειο όταν άρχισε να παρακολουθεί τα απογευματινά μαθήματα γύρω από τις ηλεκτρονικές συσκευές που έκανε η Hewlett-Packard για να βρει εκεί μια εποχική δουλειά. Αλλά το όνειρό του από τότε ήταν ένα ταξίδι στην Ινδία. Και έτσι, αφού συνέχισε μετά το λύκειο για ένα εξάμηνο στο κολέγιο, τα παράτησε, εκτός από ένα μάθημα καλλιγραφίας, που μόνο αυτό κρατούσε ακόμη το ενδιαφέρον του, προτιμώντας να περνά τον καιρό του σε μια λέσχη ερασιτεχνών-μανιακών με τις ηλεκτρονικές συσκευές. Τότε έπιασε δουλειά και στην ανερχόμενη εκείνη την εποχή Atari, την εταιρεία των πρωτόγονων, όπως φαίνονται σήμερα, ηλεκτρονικών παιχνιδιών, και μάζεψε λεφτά για το ταξίδι του στην Ινδία. Η χώρα αυτή μπορεί τελικά να μην τον κράτησε για πάντα αλλά ο Τζομπς έφερε από εκεί έναν τρόπο σκέψης και μια συμπάθεια για τον βουδισμό και τον τρόπο αντιμετώπισης των όσων μας συμβαίνουν στη ζωή που καθόρισαν τουλάχιστον τα πρώτα του βήματα στον κόσμο των επιχειρήσεων. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην τελετή του γάμου του, το 1991, πρωταγωνιστής ήταν και ένας βουδιστής μοναχός. Στον Τζομπς μπορεί να έκανε εντύπωση το μάθημα της καλλιγραφίας και σε αυτό, μαζί με τις πρώιμες αναζητήσεις του στον κόσμο της Ανατολής, να οφείλονται οι εξαιρετικές γραμματοσειρές που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι υπολογιστές της Apple αλλά και το ότι συνεχίζει να ντύνεται περίπου με την επιμονή ενός μοναχού με τα ίδια ρούχα: μια μαύρη μπλούζα με μακριά μανίκια και στενή λαιμόκοψη, τζιν παντελόνι και πα*****ια για τρέξιμο. Δεν ζει όμως αποτραβηγμένος από τον κόσμο και μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με οποιονδήποτε από τους «ισχυρούς» και διάσημους τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάποτε είχε αισθηματικό δεσμό με την Τζόαν Μπαέζ, μια μοτοσικλέτα που ήταν μόνιμα παρκαρισμένη μέσα στο σαλόνι του σπιτιού του(!), τη δάνειζε και στον Μπιλ Κλίντον, ενώ προσπαθούσε να πείσει τον Αλ Γκορ να κατεβεί ως υποψήφιος πρόεδρος. Τη διαφήμιση για τους Macintosh τη γύρισε το 1984 ο ίδιος ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ο σκηνοθέτης του «Blade Runner», και το σύνθημα ήταν «Το 1984 δεν είναι τόσο κακό» (όσο το είχε υποτίθεται προφητέψει ο Οργουελ με το ομώνυμο βιβλίο του), γιατί θα εμφανιζόταν ο καινούργιος υπολογιστής, κάτι που έκανε τους αξιωματούχους της Apple να ουρλιάξουν αλλά ο Τζομπς διέβλεψε το πόσο εύστοχο ήταν και έδωσε το πράσινο φως. Οπως λέει, πάντα είναι αυτός και τα προϊόντα του δέκα χρόνια μπροστά από τους άλλους.

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος

Οχι ότι είναι πάντα ανοιχτός σε κάθε εισήγηση και ιδέα. Και εδώ βλέπουμε για άλλη μια φορά πόσο παίζουν ρόλο οι εμπειρίες ενός μικρού παιδιού όχι μόνο στη δική του μετέπειτα ζωή αλλά και στη ζωή εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων. Η ανασφάλεια των παιδικών του χρόνων με τη γνώση ότι ήταν ένα υιοθετημένο παιδί τον έκανε όταν δημιούργησε τους πρώτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην εταιρεία του, την Apple, να επιμένει να είναι κλεισμένοι μέσα σε κουτιά σφραγισμένα και απαραβίαστα ακόμη και για τους ιδιοκτήτες τους. Βιδώνονταν με ειδικές βίδες που δεν ξεβίδωναν με οποιοδήποτε κατσαβίδι αλλά με ειδικά εργαλεία που διέθετε μόνο η εταιρεία και μπορούσαν μόνο οι άνθρωποί της να ανοίξουν σε περίπτωση βλάβης. Αυτή η επιμονή του για ασφάλεια και οι οδυνηρές παιδικές αναμνήσεις ενισχύθηκαν βέβαια από το ότι το 1985 ο διευθυντής της εταιρείας του, ένας πρώην κορυφαίος μάνατζερ της Pepsi Cola, που ο Τζομπς τον απέσπασε με χίλια παρακάλια και υποσχέσεις από τη στρωμένη καριέρα του στην εταιρεία λέγοντάς του μεταξύ άλλων και ότι «δεν μπορεί να ήθελε να συνεχίσει για όλη του τη ζωή να πουλάει χρωματιστό ζαχαρωμένο νερό», αυτός λοιπόν σε συνεργασία με άλλους ανώτατους υπαλλήλους της Apple τον υποχρέωσαν σε παραίτηση και απομάκρυνση από τα χωράφια του πιο ολοκληρωμένου ως τότε δημιουργήματός του.

Δεν ήταν έκπληξη λοιπόν το ότι, όταν επανήλθε το 1996 για να σώσει την Apple από την επικείμενη χρεοκοπία της, ήταν ακόμη πιο επιφυλακτικός, κλειστός, εμπιστευόταν μόνο τους δικούς του ανθρώπους από τα προηγούμενα χρόνια και στο iPod, την πιο επιτυχημένη, όπως λέγεται, ηλεκτρονική συσκευή στην ιστορία της ανθρωπότητας από πλευράς πωλήσεων, αρνήθηκε πεισματικά να είναι μια ανοικτή συσκευή όπου όποιος άλλος κατασκευαστής προγραμμάτων το επιθυμούσε να μπορεί να προσθέσει τα δικά του εμπλουτίζοντας έτσι τις ικανότητές της. Οχι, απαίτησε να είναι όλα παραγωγής της Apple και μόνο. Το ίδιο έκανε και με το iPhone, που επέμενε να μην είναι μια συσκευή ανοικτή αλλά προσαρτημένη στο συμβόλαιο που υπέγραφε ο καταναλωτής με την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας επιλογής του Τζομπς, μέχρι που οι πελάτες αναγκάστηκαν να χρησιμοποιούν ειδικά κυκλώματα σπασίματος για να διαλέγουν όποια εταιρεία τους αρέσει.

Οι εμμονές και οι παραδοχές

Η αλήθεια είναι ότι οι συνεργάτες του, όσοι είναι φτιαγμένοι από εκείνο το ειδικό μέταλλο που τους επιτρέπει να έχουν πάντα εξαιρετικές επιδόσεις, να ανταποκρίνονται συνέχεια στις υψηλότατες προδιαγραφές του αφεντικού τους και να αντέχουν να είναι μαζί του για πολύ καιρό, δίνουν μάχες κάθε φορά για να τον πείσουν να αποχωριστεί έστω και προσωρινά τις εμμονές του. Είναι μέσα στα βασικά γνωρίσματα του χαρακτήρα του να επιχειρηματολογεί συνέχεια ενάντια σε ό,τι λες για να καταλάβει πόσο πολύ είσαι σε θέση να υπερασπιστείς τις θέσεις σου. Μπορεί όμως να καταλάβει τελικά ποιος έχει το περισσότερο δίκιο. Και είναι γνωστό ότι αρχικά ανάμεσα στα δεκάδες ονόματα που του είχαν προταθεί για το νέο, κρυφό ως τότε όπλο της εταιρείας, το iPod, το όνομα αυτό το είχε απορρίψει και με επιχειρήματα. Αλλά συνέχισε να βασανίζει και να βασανίζεται από το θέμα της ονομασίας ώσπου παραδέχθηκε ότι αυτό, που κουβαλούσε και αναφορές στην ταινία «Η Οδύσσεια του Διαστήματος», ήταν το πιο κατάλληλο.

Λέγεται ότι το «i» στις συσκευές της Apple είναι από το πρώτο γράμμα της λέξης Internet. Αλλά κανείς δεν αρνείται ότι έχει να κάνει και με τη λέξη «εγώ» στα αγγλικά. Και ίσως θα έπρεπε να γράφεται με κεφαλαίο i για να καλύπτει και τον ιδιοκτήτη της.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...