Steve Jobs: Ο υπάλληλος Νο.40 της εταιρείας Atari

Της Bessy Τheodoropoulou

Ποικίλες έννοιες θα μπορούσαν να δωθούν γύρω από το όνομα του Steve Jobs κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Υπήρξε ως καινοτόμος, επιχειρηματίας, αρχηγός ακόμα και ως πατέρας. Παρ'όλα αυτά όταν εμφανίστηκε στο κατώφλι του Los Gatos, του Game Leader της Atari, το Μάιο του 1974 ήταν ένας περιθωριακός νέος, άπλυτος και βρώμικος, που τον ενδιέφεραν πιο πολύ τα ναρκωτικά από το να αλλάξει τον κόσμο.

Ο  Al Alcorn, όντας πρώην υπάλληλος της Atari και σχεδιαστής του Pong, μας λέει “ Ήταν μία πολύ τυπική μέρα στην αποθήκη της τότε εταιρείας. Έβλεπες Pong στη σειρά κατα μήκος των τοίχων, να σχηματίζουν ακόμα και μικρά γραφεία, ξυπόλητους τεχνικούς να βρωμοκοπάνε μετά από εναν απογευματινό αγώνα πυγμαχίας όταν η χειρίστρια προσωπικού Penny Chapler ανέλαβε τα καθήκοντα της.”

"Έχουμε αυτό το παιδί στο λόμπι," θυμάται ο Alcorn να του λέει. "Ή πήρε κάτι ή είναι παλαβός!”Στην ευρύτερη περιοχή του Los Gatos, οι σχεδιαστές είδαν την Atari ως  το ιδανικό  μέρος για εργασία, καθώς δεν υπήρχε ενδυματολογικός κώδικας, τα αφεντικά δε νοιάζονταν για τις ενέργειες των υπαλλήλων εκτός εργασίας  και το να δουλεύεις πάνω σε παιχνίδια ήταν πολύ καλύτερα από τις τηλεοράσεις και το βιομηχανικό εξοπλισμό που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς σε άλλες εταιρείες.

“Ήταν αυτό το παιδί” είπε κάποτε ο  Alcorn στον  ιστορικό βίντεο παιχνιδιών Steven Kent. “Νομίζω ότι είπα, “ Θα πρέπει είτε να καλέσετε τους μπάτσους ή θα πρέπει να του μιλήσω. " και τελικά του μίλησα”

Ο Jobs δεν είχε καμία πραγματική προγραμματιστική εμπειρία  για να αναφέρει. Είχε λάβει ένα μικρό ποσοστό εκπαίδευσης από το Reed College, σε μία εντελώς άσχετη ειδικότητα την οποία είχε παρατήσει εν τέλει. Από τον τρόπο που μιλούσε μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι είχε ένα πάθος για την τεχνολογία και πιθανώς είπε ψέματα ότι εργάστηκε στη Hewlett-Packard.

“ Σκέφτηκα πως αν τον προσλάμβανα θα μου έβγαινε φθηνός. Δε φαινόταν να έχει καθόλου ικανότητες” θυμάται ο Alcorn “ Κι έτσι τελικά τον προσέλαβα”.

Η δίαιτα με αέρα και νερό
 
Ο  Steve Jobs προσλήφθηκε ως ο υπάλληλος Νο.40 της εταιρείας Atari και δούλεψε ως τεχνικός, επισκευάζοντας και κάνοντας μικροαλλαγές σε κυκλώματα. Ένας από τους πρώτους ρόλους που ανέλαβε ήταν να τελειώσει τον τεχνικό σχεδιασμό του Touch Me, ένα απλό arcade memory game παρόμοιο με το μετέπειτα Simon toy του οποίου κατασκευαστής ήταν ο Ralph Baer. Αξιοσημείωτο είναι ότι βοήθησε και σε άλλα παιχνίδια εκείνη τη χρονιά, σα δρομέας στο Gran Trak 20 και στο παράξενο πείραμα Puppy Pong.

Ωστόσο ο νέος και αντιδραστικός χαρακτήρας του δεν ταίριαξε με το κλίμα. Σιγά σιγά αποκαλύπτονταν τόσο παράπονα για την υγιεινή του όσο και για τις περίεργες διατροφικές του συνήθειες.

Έλεγε “ Αν λιποθυμήσω απλώς ξαπλώστε με στον πάγκο εργασίας, μην καλέσετε ασθενοφόρο. Έχω λίγο καιρό που κάνω μία δίαιτα με αέρα και νερό.” θυμάται ο  Alcorn ( αν και πολλές φορές αναφέρεται και ένα βάζο με χυμό μούρο στην ίδια ιστορία)

Παρ'ότι δεν είχε κάποια προσωπική ανάμειξη μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο  Nolan Bushnell συνιδρυτής της  Atari θυμάται το νεαρό Jobs σαν έναν έξυπνο, περίεργο και επιθετικό νέο αλλά ταυτόχρονα και αρκετά αντισυμβατικό. Μπορεί ο Jobs να ήθελε να πετύχει κάτι παράτολμο, να γίνει ηγέτης εταιρείας, αλλά στα 18 του αυτή η σκέψη λειτούργησε αντίθετα. Συμπεριφερόταν στους συναδέλφους του σα να είναι ηλίθιοι και μ'αυτόν τον τρόπο δημιούργησε εχθρούς στο χώρο εργασίας του. Η εταιρεία όμως συνέχισε να πιστεύει πως ήταν αρκετά υποσχόμενος υπάλληλος και γι'αυτό τον κράτησε. 

 

Ο Bushnell  θυμάται “ Πάντα ένιωθα ότι για να διευθύνω σωστά μία εταιρεία θα έπρεπε να υπάρχει χώρος για όλους. Θα μπορούσα να έχω χώρο και για τους έξυπνους ανθρώπους. Γι' αυτό το λόγο αποφασίσαμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει και μία νυχτερινή βάρδια. Ο  Jobs ήταν ο μόνος που έκανε αυτή τη βάρδια.”

Πνευματική Αναζήτηση
 

Έπειτα από 5-6 μήνες εργασίας στη νυχτερινή βάρδια και έχοντας αποταμιεύσει χρήματα (συχνά καλούσε το φίλο, συναργάτη και αργότερα συνιδρυτή της Apple, Steve Wozniak στο γραφείο του για να τον βοηθήσει με τις τεχνικές προκλήσεις που αντιμετώπιζε), ο Jobs πλησίασε τον Alcorn για να του γνωστοποιήσει ότι παραιτείται από την εταιρεία για να πάει στην Ινδία να βρει τον guru του και να ασπαστεί αυτό που ο ίδιος ανέφερε ως “πνευματική αναζήτηση”.

Ο  Alcorn θεώρησε πως το ταξίδι του θα μπορούσε να δώσει κατά μία άποψη και μία νέα ευκαιρία για την εταιρεία. Οι Γερμανοί διανομείς της Atari είχαν δυσκολία στο να συγκεντρώσουν παιχνίδια λόγω ενός προβλήματος  με τις προμήθειες ενέργειας της χώρας. Ήταν μία σχετικά εύκολη επισκευή, αλλά οι προσπάθειες του  Alcorn να διευθετήσει το θέμα εξ αποστάσεως απέβηκαν άκαρπες. Χρειαζόταν κάποιον να τους υποδείξει τη λύση του προβλήματος.

Είπε ο Alcorn “ Steve  θα σου κάνω μία συμφωνία. Θα σου βγάλω ένα εισητήριο για Γερμανία αν κάνεις μία δουλειά 1-2 ημερών για μένα. Λογικά θα είναι φθηνότερα να πας από κει στην Ινδία παρά από δω.”

Όπως αποδείχθηκε πιο φθηνά θα ήταν η πτήση από την California αλλά τότε δεν το γνώριζαν αυτό κι έτσι ο Jobs δέχτηκε. Έλυσε το πρόβλημα που είχαν αλλά αυτό το ταξίδι δεν αποτέλεσε για κανέναν ένα ευχάριστο επαγγελματικό ταξίδι. Όντας χορτοφάγος ο  Jobs, προσπαθούσε να διατηρήσει τις διατροφικές του συνήθειες στη χώρα «της πατάτας και του κρεάτος» και οι Γερμανοί διανομείς της Atari  δεν ήξεραν τι να μαγειρέψουν στον παράξενο ξένο.

Ο   Alcorn θυμάται και μας λέει γι'αυτό “ Δεν ήταν ακατάλληλα ντυμένος ούτε συμπερφερόταν ακατάλληλα. Αυτό ήταν που τρόμαζε τους Γερμανούς!Από κει ο Jobs ακολουθώντας τα σχέδια του πήγε στην Ινδία ( δε γνωστοποιήθηκαν στοιχεία για τις ακριβείς πράξεις του σε εκείνο το ταξίδι εκτός από κάποιες αναφορές για χρήση ναρκωτικών ουσιών). Επέστρεψε στην Atari αρκετούς μήνες μετά με ξυρισμένο κεφάλι, φορώντας κίτρινες ρόμπες και με ένα αντίγραφο του Be Here Now για τον  Alcorn, ζητώντας πίσω τη δουλειά του.

Ο Alcorn είπε στον ιστορικό Steven Kent γι' αυτό “ Προφανώς είχε ηπατίτιδα ή κάτι άλλο και έπρεπε να φύγει από την Ινδία πριν πεθάνει. Τον έβαλα ξανά στη δουλειά. Τότε ήταν που πρωτοεμφανίστηκε η διάσημη ιστορία για το Breakout”
   
Break Out

Καθώς η ιστορία συνεχίζεται, η Atari συναντά ανταγωνισμό στη βιομηχανία των arcade video game από πρώην σχεδιαστές της οι οποίοι επιτέθηκαν από μόνοι τους, έχοντας στα χέρια τους κλεμμένα μέρη σχεδίων και τρόπους για να τα βάλουν στη σειρά. Δίχως πλέον να μπορεί να επιβιώσει από τις ποικίλες επαναλήψεις του Pong,  η εταιρεία σχεδίασε ένα single-player game, το Breakout, στο οποίο οι παίκτες καλούνταν να χτυπούν μία μπάλα κατακόρυφα έτσι ώστε να γκρεμίζουν μία σειρά από τούβλα στο πάνω μέρος της οθόνης.

Το παινχίδι ήταν αρκετά πρωτότυπο, ωστόσο ο αριθμός των  TTL chips που χρησιμοποιήθηκε θα έκανε αρκετά δαπανηρή την κατασκευή του. Η εταιρεία προσέφερε κέρδη σε όποιον θα μπορούσε να επιτύχει τη μείωση της χρήσης αυτών των chip. Τα ακριβή νούμερα δείχναν να είναι αρκετά ακατάστατα αλλά η γενική πλειοψηφία έλεγε πως η εταιρεία έδινε $100 για κάθε chip που αφαιρούνταν από το σχεδιασμό, μαζί με ένα bonus  αν ο τελικός αριθμός των chip πήγαινε κάτω από ένα συγκεκριμένο αριθμό. Ο νεαρός  Jobs ο οποίος εκ των υστέρων γίνεται ένας εξαιρετικός ψεύτης, κερδίζει σ' αυτό το project.
    

“ Ο  Jobs δεν έκανε το παραμικρό ως σχεςδιαστής. Μου πήρε χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι έβαζε τον Woz 'από την πίσω ΄πόρτα' για να κάνει τη δουλειά κι αυτός έπαιρνε τα εύσημα” μας λέει ο  Alcorn.

 Ο  Jobs έπεισε το Wozniak να ασχοληθεί με το παιχνίδι κατά τη διάρκεια της πρωινής του δουλειάς στη Hewlett-Packard, όταν κανονικά θα έπρεπε να σχεδιάζει calculators. Τη νύχτα θα μπορούσαν και οι δύο να συνεργαστούν για την κατασκευή του στην  Atari: ο Wozniak σα σχεδιαστής και ο Jobs σα δοκιμαστής.

 Ο Jobs είπε στο Wozniak δήθεν ότι θα μπορούσε να έχει τα μισά από την προσφορά των $700 αν  μπορούσαν να καταφέρουν να μειώσουν τον αριθμό των chip κάτω από τα 50 ( τα συνηθισμένα παιχνίδια τότε είχαν τουλάχιστον 100  chips). Έπειτα από τέσσερις  μέρες αυπνίας ο ευφιέστατος  Wozniak κατάφερε να παραδώσει μία πλακέτα με μόνο 46  chips.

Ο Jobs τήρησε την υπόσχεση του και έδωσε στο  Wozniak τα $350. Αυτό που δεν του είπε, μέχρι που το ανακάλυψε ο ίδιος αρκετά χρόνια αργότερα είναι ότι είχε πάρει και ένα bonus των $5,000. Αν και αυτό αναφέρεται πως προκάλεσε ρήγμα στη φιλία τους, ο  Wozniak δεν κράτησε κακία.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξε είπε ο  Wozniak “ Θα μπορούσα να το κάνω και με κανένα κέρδος αν ήθελα, τα λεφτά δεν είχαν σημασία. Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα και σχεδίασα ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσε όντως να παίξει κανείς. Νομίζω ότι ο  Steve χρειαζόταν τα λεφτά και γι'αυτό δε μου είπε την αλήθεια. Αν μου είχε πει την αλήθεια θα το είχε καταλάβει.”

Το απαγορευμένο φρούτο
 

Στον ελεύθερο χρόνο τους ο  Jobs και ο Woz σχεδίαζαν έναν personal home computer το οποίο μελλοντικά έγινε και επίσημα το Apple I. Ακόμα και ο ίδιος ο Alcorn  αναμείχθηκε ανεπίσημα.

“Τους βοήθησα μερικώς στο σχεδιασμό.  Ήταν ένα πολύ καλό σχεδιαστικό project, αλλά δε φαινόταν ότι θα αποφέρει κέρδη.” θυμάται ο ίδιος.

“ Προσέφερε το Apple II στην Atari...και είπα όχι. Είπα ευχαριστώ. Ήταν καλό παιδί. Έτσι τον σύστησα στους επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων”

Σύντομα χώρισαν οι δρόμοι του Jobs και της Atari και ο Apple Computer μορφωποιήθηκε την 1η Απριλίου του 1976. Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.

Πηγή: http://www.gamasutra.com/view/news/37762/Steve_Jobs_Atari_Employee_Number_40.php