Απόψεις: Είμαι «εθισμένη» στο να παίζω παιχνίδια, είναι αυτό καλό ή κακό;

Της Εύας Τσ.

Είμαι κορίτσι και αφιερώνω αρκετές ώρες της ημέρας μου στο να παίζω παιχνίδια διαφόρων ειδών στο smartphone, στο iPad και στο PC μου. Είναι αυτό καλό ή κακό, άραγε; Οι απόψεις διαφέρουν. Αν ρωτήσετε την μαμά μου σίγουρα θα σας πει πως αυτό είναι ανεκδιήγητο, μιας και κορίτσι θα έπρεπε να έχω άλλα ενδιαφέροντα, π.χ. διάβασμα, μαγείρεμα, δουλειές του σπιτιού και σειρές της τηλεόρασης (χαχα). Από την άλλη μεριά, αν ρωτήσετε τους φίλους μου θα σας πουν πως αυτό είναι υπέροχο, μιας και είναι κι εκείνοι όλοι τους gamers. Βέβαια η καλύτερη σχετική ατάκα που έχω ακούσει πρόσφατα δεν απευθυνόταν σε εμένα την ίδια, αλλά στο αγόρι μου: «Πως το έχεις καταφέρει αυτό; Εγώ προσπαθώ να πείσω την δικιά μου να παίξουμε κανένα παιχνιδάκι και εδώ και χρόνια δεν έχω καταφέρει τίποτα».

Η αλήθεια είναι πως το αγόρι μου δεν έχει καταφέρει τίποτα σπουδαίο αφού από την φύση μου αρέσκομαι στο να παίζω παιχνίδια. Τι είδους παιχνίδια; Όλων των ειδών τα παιχνίδια αν και η μεγάλη μου αδυναμία είναι τα shooting games, τα fighting games και τα παιχνίδια γρίφων. Βέβαια δεν σταματώ σε αυτές τις κατηγορίες, μπορώ να δοκιμάσω οτιδήποτε μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και αν τελικά μου αρέσει, να ξενυχτίσω και να με βρει το ξημέρωμα με την μπαταρία της συσκευής μισοτελειωμένη.

Και όχι δεν είμαι αντικοινωνική ή καταθλιπτική όπως θα βρεθούν αρκετοί να με χαρακτηρίσουν. Δεν είμαι από εκείνους τους gamers που αφιερώνουν όλη την ημέρα τους μπροστά από ένα PC, έχω και άλλα ενδιαφέροντα και φυσικά μου αρέσουν οι βόλτες με φίλους, απλά αξιοποιώ μέρος του ελεύθερου χρόνου μου στο να παίζω. Υπάρχουν φορές βέβαια, ναι το παραδέχομαι, όπου έχω κλειστεί στο σπίτι για κανένα διήμερο μέχρι να τερματίσω το εκάστοτε παιχνίδι που έχω ξεκινήσει. Κι αυτό όμως είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν συμφωνείτε; Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα Diablo, σε ένα Batman, σε ένα Max Payne ή ένα Starcraft; Κανένας gamer που έχει κερδίσει δικαιωματικά τον τίτλο αυτό δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό τον πειρασμό.

Είναι τελικά κακό να παίζει κανείς παιχνίδια; Τον κάνουν νωχελικό, αντικοινωνικό, εσωστρεφή και επικίνδυνο όπως πολλοί υποστηρίζουν; Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο κι αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω και από προσωπική εμπειρία αλλά και από βιώματα τρίτων (γνωρίζω βλέπετε αρκετούς σαν εμένα). Δεν έχω γίνει βίαιη επειδή παίζω fighting ή shooting games, επειδή και ενήλικη είμαι και ώριμη και έχω διαμορφώσει το χαρακτήρα μου εδώ και χρόνια. Θα συμφωνήσω ότι κάποια παιχνίδια δεν ενδείκνυνται για παιδιά μικρής ηλικίας, αλλά υπάρχουν πολλά εκπαιδευτικά και ενημερωτικά παιχνίδια που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά σας σε διάφορους τομείς. Δεν έχω γίνει αντικοινωνική, τουναντίον το αντίθετο θα έλεγα. Έχω γνωρίσει πολλά άτομα από όλο τον κόσμο όταν παίζω online παιχνίδια, με τα οποία ανταλλάζω σχόλια και απόψεις. Κι αυτό που έχω αποκομίσει φυσικά είναι η εξάσκηση που έχω κάνει στις δυο ξένες γλώσσες που μιλώ (αγγλικά και ιταλικά).

Βέβαια όπως βάζουμε όρια σε καθετί που κάνουμε καθημερινά, έτσι θα πρέπει να βάλουμε τα προσωπικά μας όρια για τον χρόνο που θα αφιερώνουμε καθημερινά στο να παίζουμε παιχνίδια. Αλλιώς, θα χάσουμε κάθε επαφή με το περιβάλλον και τον κόσμο που μας περιβάλλει. Είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε το πότε παίζουμε για να περάσουμε λίγο ευχάριστο χρόνο και να διασκεδάσουμε και το πότε παίζουμε απλά για να παίξουμε. Και πάντοτε να βάζετε προτεραιότητες για όσα κάνετε καθημερινά, τη δουλειά σας, τον άνθρωπό σας, τους φίλους σας, τον ελεύθερο χρόνο σας και το παιχνίδι σας, αλλιώς το μόνο που θα καταφέρετε είναι να γίνεται γραφικοί μπροστά από ένα PC ή μια παιχνιδομηχανή.

Τα παιχνίδια όμως δεν προσφέρουν μόνο γέλιο και διασκέδαση, όχι όλα τα παιχνίδια τουλάχιστον. Υπάρχουν παιχνίδια στρατηγικής, γρίφων, τακτικής, τα οποία σας κρατούν σε εγρήγορση και κάνουν το μυαλό σας να δουλεύει πυρετωδώς. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι άτομα που στο παρελθόν έπαιζαν παιχνίδια και κρατούσαν το μυαλό τους σε επαγρύπνηση, στο μέλλον δεν εμφάνισαν προβλήματα απώλειας μνήμης. Όταν σε ένα παιχνίδι προσπαθείς να λύσεις έναν δύσκολο γρίφο ή να οργανώσεις μια στρατηγική για να καταφέρεις να νικήσεις τον αντίπαλο, τότε το μυαλό σου δουλεύει και δεν αδρανοποιείται όπως συμβαίνει όταν κάθεσαι με τις ώρες μπροστά από μια τηλεόραση.

Κανένας δεν γεννιέται addicted gamer, μπορεί να γίνει όμως και αυτό οφείλεται κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες. Οι περισσότεροι hardcore παίκτες βρίσκουν στα παιχνίδια όσα δεν μπορούν να βρουν στο περιβάλλον τους. Αυτοί είναι που χρειάζονται πραγματικά βοήθεια και όχι όλοι εμείς που απλά παίζουμε για να περάσουμε το χρόνο μας. Το παιχνίδι από μόνο του δεν σου κάνει κακό, το να αφιερώνεις όλο το χρόνο σου σε αυτό, να το βιώνεις σαν να είναι αληθινό ή να αντικαθιστάς την καθημερινότητά σου με αυτό είναι όλα όσα σου κάνουν κακό.

Εντέλει εσείς θα αποφασίσετε αν τα παιχνίδια κάνουν καλό ή κακό σε εσάς. Εσείς θα βάλετε τα προσωπικά σας όρια και μην ξεχνάτε ότι κανένα παιχνίδι δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ίδια τη ζωή. Περάστε ευχάριστα το χρόνο σας και εντάξει δεν είναι κακό να «πωρώνεστε» που και που και να ξενυχτάτε μέχρι να τερματίσετε το αγαπημένο σας παιχνίδι. Είναι cool να σας λένε casual gamers. Και όποιος πει ότι δεν παίζει επειδή δεν του αρέσει να παίζει, ψέματα θα πει. Ίσως έχει παίξει το λάθος παιχνίδι, αυτό που δεν του έκανε κλικ και δεν κέρδισε το ενδιαφέρον του. Υπάρχουν τόσες διαφορετικές κατηγορίες, τόσα διαφορετικά παιχνίδια που σίγουρα αν ψάξετε θα βρείτε τη δική σας αδυναμία. Εγώ το μόνο που θα σας ευχηθώ είναι «Καλό Παιχνίδι» και πάντα νίκες. 


Keep playing!!!!